Mitsubishi-rijder aan het woord: Vivianne Bendermacher.
‘Nostalgie in de teststraat’
Het nieuwe jaar begon met een staafje in mijn neus. Het onvermijdelijke met een peuter in huis gebeurde: ik werd verkouden. Pre-corona zou je er geen aandacht aan besteden, maar nu betekent het een ritje naar de teststraat. Geen fijn vooruitzicht, zo’n staafje… Maar ach, het betekent toch weer een autoritje en dat is in tijden van lockdowns best een luxe.
Terwijl ik aanschuif in de rij van de corona-teststraat, hoor ik achter me het kenmerkende geluid van een heel specifieke oldtimer. Het is een Volkswagen Kever, de favoriete auto van mijn vader. Zelf heeft hij er eentje uit 1960 en het is zijn grote (of eigenlijk kleine) trots. Het liefst rijdt hij daarin met de raampjes open, want dan kan hij nog beter genieten van het motorgeluid.
Daarmee staat mijn vader symbool voor misschien wel de meest pure autoliefhebber die er is: eentje die het liefst gespeend blijft van alle overbodige luxe. Eentje die bij het openen van de motorkap nog een écht motorblok verwacht waaraan je kunt sleutelen.
Daartegenover sta ik. Een luxepaardje, dat nooit uit zichzelf een motorkap zal openen. Veel verder dan het oliepeil checken kom ik toch niet. En raampjes open ik alleen als het moet. Een voertuig moet juist stil zijn en ik wil de zorgvuldig afgestemde airco niet in de war brengen. Terwijl mijn vader de looks het liefst compleet maakt met retro handschoenen op koude dagen, zet ik de stuurwiel- en stoelverwarming van mijn Mitsubishi Outlander PHEV aan als het kwik daalt.
LEES OOK: Waarom ik voor dit laadpunt voor thuis gekozen heb
Toch ben ik ooit wel begonnen zonder enige vorm van luxe. Mijn eerste auto – een Volvo 360 uit de jaren tachtig – kocht ik voor 200 euro. Het ding was nog voorzien van een handchoke. Stuurbekrachtiging had het oudje niet. Hij had wel achterwielaandrijving, wat vooral wennen was op een ijzig wegdek… Ik heb regelmatig dwars op de weg gestaan, omdat ik de kracht in een bocht altijd verkeerd inschatte.
Een paar jaar later was ik er klaar mee en deed het ding voor 250 euro weer van de hand. Had ik toch nog winst gemaakt! Sindsdien laat ik de oude besjes onder de auto’s over aan de mensen die ermee om kunnen gaan, zoals mijn vader.
De Kever en ik mogen tegelijk in actie komen. Ik naar de teststraat rechts en hij naar links. Het gepruttel van de oldtimer geeft me een nostalgisch gevoel; een schril contrast met de beschermende pakken die voor me opdoemen.
Na 10 seconden stilte en het leed van veel te lange wattenstaafjes in keel en neus, mogen we de auto’s weer starten. Het oudje naast me doet dat met veel omhaal en onder luid protest. Mijn Mitsubishi Outlander PHEV glijdt stilletjes achter hem aan. De volgende morgen krijg ik de uitslag: ik begin het jaar gelukkig negatief.
LEES OOK: Waarom de Mitsubishi Remote Control-app een lifesaver is
Ook interessant
